Dünyali Çocuk

Hayat aslinda çocuklarindi. Tek istedikleri onlari mutlu edecek birkaç hediyeydi. 
Tabii bir de çatlayana kadar yiyecekleri sekerlemeler. 
Hangi canlinin hakki olabilir ki onlara yasadiklari dünyayi dar etmek. 

Hayatinizda hiç bir çocugu severken ona ; ''Ne kadar önemlisin.'' dediniz mi? ''Sen ne tatlisin.'' demekten baska.

Çaresizlikten basim agriyor. 
Dünyanin neresine gidersen git her yerden çocuk kani akiyor. 
Orta dogu çocuk kani ile yikaniyor. 
Topraklar çocuk cesetleri ile ogul veriyor. 
Bak bu cografyaya.
Bombalarla oyuncak yapan çocuklar var bu cografyada. 
On yasinda gibi gösterip aslinda 500 yasinda olan çocuklar var bu cografyada. 
Bir türlü doymak bilmeyen amcalarin teyzelerin dogrularini kendi dogrulari sanarak büyüyen ve büyüdükten sonra da çocuk öldürecek çocuklar var bu cografyada. 
Dünyadaki bütün çocuklarin agitlarla,hüzünlerle, ölümlerle hatta bombalarla büyüdügünü sanan çocuklar var cografyada. 
Halbuki ne kadar basit onlari mutlu etmek. 
Halbuki ne kadar basit insan olabilmek. 

Rahat birakmak lazim çocuklari. Severek büyümeyi ögrensinler. 
Rahat birakmak lazim çocuklari. Baris içinde yasamayi ögrensinler. 
Hiç konusmayin onlarla. Hiç kafalarini karistirmayin. 
Birakin ne istiyorlarsa onu yapsinlar. 

Ahmet Serdar Eker
New York 
17 Temmuz 2014