Sosyal Medya Kardesligi

Facebook baska arkadaslik baska. 

Biz, yurt disinda yasayan vatandaslar olarak zamanimizin bircogunu hatta her anini desek yeridir, sosyal medya aglarinda geciriyoruz.  

Niye mi? Hemen aciklayayim. 

Çünkü ; "Sen" memleket meselesini is  yerinde konusmasan otobuste konusuyorsun otobüste konusmasan bakkalda konusuyorsun, bakkalda konusmasan asansorde biriyle karsilasiyorsun orada konusuyorsun. Hadi asansorde kimse yoktu diyelim bu sefer  evde televizyona saydiriyorsun. Yani benim güzel kardesim bir sekilde  konusuyorsun. Fakat biz? Hic düsündün mü bizi? Simdi düsünüyorsun degil mi? Ama bir yandan da cevap bulamiyorsun degil mi? 

Let me explain about it then, 

Kardesim biz senin kadar konusamiyoruz. Çünkü bizler  "Gurbetciyiz" :) 

Elbet biz de konusuyoruz yeri geldiginde fakat "o yer" ya haftada bir kez ya da ayda iki kez denk geliyor. 

Bizler memleket meselesine iki kelam etmek  ihtiyaci duydugumuz zaman hemen hali hazirda cebimizde duran, bütün  memleket de dahil olmak üzere dünyayi bile icine sigdirdigimiz  telefonumuza sariliyoruz. 

Ne yapalim? 

Baska bir sekilde bu ihtiyacimizi gideremiyoruz.  

Is yerinde is arkadasinla konussan o arkadas konuya hakim degil -ki gayet normal çünkü ayni memleketli degilsin. Konuyu anlatsan konunun sonunda "Does it make sense to you?" diye soruyorsun o da "well-kind of" diyor. 

Tipki senin de onun memleket meselelerine yabanci kaldigin gibi. Yabanciligi bir kenara birak onu bu dünyada yok saydigin gibi.  

Yani benim güzel kardesim, konusurken ne koyabiliyorsun ne de sokabiliyorsun.

Yemek yerken sofradan ac kalkmak gibi birsey oluyor. 

Zaten insan memleketten uzak olunca memleket meselelerine karsi bütün sensörleri acik ve gelismis oluyor. Daha bir duygusal oluyor. Hatta inanmazsin biraz daha insan oluyor. Hal böyle olunca memlekette olan biten her konuya müdahil olmak bizim farzimiz oluyor. Çözüm üretelim diye kendimizi paralar oluyoruz. Sorunlara kayitsiz kalmayalim diyor bir yanimiz. 

Bazen cosku kontrolsüzlügünde yazdigimiz yazilarda belki gönül kiriyoruz fakat edepsizlik etmiyoruz diye tahmin ediyorum. 

Bak sana söyle anlatayim kardesim.

Bizler senin gibi 3 günlük yurt disi seyahetine çikar çikmaz daha ilk günden "bir baskadir benim memleketim" sarkisini söylemiyoruz.Biz o sarkiyi yaziyoruz kardesim. Biz o sarkinin ta kendisi oluyoruz. 

Ben bunlari niye mi yazdim? Onu da aciklayayim.

Facebookta siyasi ya da toplumsal bir konu ile ilgili yazdigim elestirilerde hemen özelden ya da direk tacize magruz kaldigim zamanlar oluyor. Taciz derken tesbihte hata olmazmis kuralini çignemeyelim. 

Eger yazdiklarimdan ve paylastiklarimdan rahatsiz olan arkadaslarim varsa ve tepki gösterirken de kontrollerini yitiryorlarsa lütfen beni takipten vazgecsinler. 

Vallahi billahi darilmiyorum da üzülmüyorum da. Arkadaslik baska Facebook baska. 

Bu arada kimse bana "Beni mi kasdediyorsun" diye mesaj atmasin. Öyle bir mesaj atacaksan zaten bilki o kisi sensindir. 

Bak beni durduk yere Blog Sahibi yaptin. 

Sözlerimi My religion is love, my ethnicity is being a human,my law is empathy and I am from the earth olarak bitiriyorum ve limonlayip hafif tuz atmis oldugum organik maydanozumu yiyorum.